Θραύσματα , 25/1/2007-25/2/2007
Αννίτα Αργυροηλιοπούλου, Ιουλία Βεντίκου, Λίνα Μπέμπη
Επιμέλεια: Λένα Κοκκίνη
25 Ιανουαρίου – 25 Φεβρουαρίου 2007
Επιμέλεια: Λένα Κοκκίνη
Η Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης έχει θεσμοθετήσει εδώ & 3 χρόνια σειρά εκθέσεων σε συνεργασία με επιμελητές. Πρόκειται για ένα εγχείρημα, όπου κάθε χρόνο καλείται ένας επιμελητής να παρουσιάσει μια έκθεση προτείνοντας συγκεκριμένο θέμα και καλλιτέχνες.
Το 2007 στη… Read more 
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
20 Ιανουαρίου 2007
ΣΤ.ΞΗΝΤΑΡΑΣ
Θηλυκές παρουσίες δεμένες με το παρελθόν, «θραύσματα» από μυθικές, συλλογικές έως πολύ προσωπικές μνήμες.
Η πρωτοβουλία της αίθουσας τέχνης «Μέδουσα» να οργανώνει εδώ και τρία χρόνια σειρά εκθέσεων σε συνεργασία με επιμελητές, είναι πλέον θεσμός. Πρόκειται για ένα εγχείρημα με σκοπό κάθε χρόνο να καλείται ένας επιμελητής να παρουσιάσει μια έκθεση προτείνοντας συγκεκριμένο θέμα και καλλιτέχνες. Αυτή τη χρονιά θα φιλοξενηθούν δύο επιμελητές με δύο διαφορετικές προτάσεις. Η αρχή θα γίνει με την Λένα Κοκκίνη και την έκθεσης «Θραύσματα» εγκαίνια στις 25 Ιανουαρίου, όπου συμμετέχουν η Αννίτα Αργυροηλιοπούλου η Ιουλία Βεντίκου και η Λίνα Μπέμπη.
«Οι εικαστικές παρουσίες», όπως σημειώνει η Λένα Κοκκίνη, αποτελούν μια σχεδόν μαγική ενότητα, μολονότι δεν έχουμε ένα ενιαίο αφήγημα ή κάποιο φεμινιστικό μανιφέστο. Αντίθετα παρουσιάζονται αποσπάσματα, θραύσματα από μυθικές, συλλογικές έως πολύ προσωπικές μνήμες.. Κεντρικό θέμα η γυναίκα, η θηλυκή παρουσία.
Η Ιουλία Βεντίκου παίζει στα έργα, με την ίδια της τη σκιά, δημιουργώντας αναφορές στο μύθο, στη γυναίκα-θεά, μαινάδα, βασίλισσα, στα αρχέτυπα του θηλυκού. Η Λίνα Μπέμπη σχεδιάζει φίνες γυναικείες φιγούρες, δεμένες με το παρελθόν μέσα από εύθραυστα αλλά ταυτόχρονα άρρηκτα νήματα της δαντέλας.
Η Αννίτα Αργυροηλιοπούλου πολιτικοποιεί το θέμα περισσότερο, σκιαγραφώντας τρυφερές φιγούρες παιδιών, όπου έντονα διαφαίνεται ο φόβος μπρος στην παγκόσμια απειλή.
ΤΑ ΝΕΑ
7 Φεβρουαρίου 2007
Χάρης Καμπουρίδης
Αφαίρεση και Θραύσματα
Δεν υπάρχουν πια αλλαγές στο εικαστικό προσκήνιο; Με αυτές τις δεδομένες ιεραρχήσεις που γνωρίζει ο φιλότεχνος από τα τελευταία χρόνια θα πορευθούμε εφ’ εξής; Και ποιος μηχανισμός θα ξανα-ανακατέψει τα πράγματα, ώστε να έχουμε εξελίξεις; Το ερώτημα συζητιέται, χωρίς πάντα να εκστομίζεται, καθώς οι νεώτεροι ζωγράφοι που θα καθιερωθούν δεν έχουν ακόμη πείσει το απαραίτητο ποσοστό και καθώς οι αίθουσες τέχνης κινητοποιούνται για να εντοπίσουν το στίγμα της πορείας που αλλάζει.
Εύγλωττα βήματα μιας νέας προοπτικής συναντήσαμε σε δύο δραστήριες κεντρικές γκαλερί, στον «Αστρολάβο» και στη «Μέδουσα». Σε χρονική ζώνη όπου συνήθως γίνονται εμπορικές ατομικές εκθέσεις, έχουμε τώρα ομαδικές και μάλιστα με περιορισμένες συμμετοχές, βασισμένες σε σκεπτικό ενός θεωρητικού μελετητή, ο οποίος έχει πλέον κεντρικό ρόλο, κάτι σαν τον σκηνοθέτη ή τον σεναριογράφο ή τον παραγωγό στο σινεμά ή το θέατρο.
Τα «Θραύσματα» της «Μέδουσας» είναι μια ομαδική με συνδετικό κρίκο την ιστορικό τέχνης Λένα Κοκκίνη, που παρακολουθεί από κοντά την εξέλιξη των ζωγράφων-εκθετών Α. Αργυροηλιοπούλου, Ι.Βεντίκου και Λίνα Μπέμπη. Κατά βάθος πρόκειται για τρεις μικρές ατομικές, όμως σύνδεση πράγματι υπάρχει γιατί – το προεξαγγέλλει και το κείμενο του καταλόγου – οι ζωγράφοι έχουν αναπτύξει προβληματισμό για τη γυναικεία υπόσταση στις μέρες μας, γνώρισμα που φαίνεται ιδιαίτερα στο κομματιασμένο τζάμι που καλύπτει τη φιγούρα (Αργυροηλιοπούλου) στη γυναίκα-σκιά που δένεται σαν δέμα (Βεντίκου) στο «ψιλό-γαζί» που γίνεται φόρμα και απλώνεται τριγύρω από τις ευαίσθητες κατασκευές της Μπέμπη. Δυνατές εικόνες μας έμειναν από αυτή την έκθεση, σφιχτοδεμένη η παρουσία και των τριών, κατασταλαγμένη – όχι εντυπωσιοθηρική – έκφραση.
