ΒΗΜΑ
13 Φεβρουαρίου 1982
Έφη Ανδρεάδη
Η Όπυ Ζούνη δείχνει αυτή τη βδομάδα της δουλειά της σε δυο γκαλερί: τη «Σύγχρονη Χαρακτική» και τη «Μέδουσα». Η δουλειά της είναι για όσους την έχουν παρακολουθήσει, μια διαδρομή όπου πότε στις δυο και πότε στις τρεις διαστάσεις η Ζούνη προσπαθεί να φτάσει σε μια αυτόνομη, αποπροσωποιημένη, θεληματικά ανώνυμη τέχνη που ακολουθεί τα νοηματικά αχνάρια των μινιμαλιστών. Μέσα από την οργάνωση του χώρου, όπως τώρα στη «Σύγχρονη Χαρακτική», η Ζούνη στοχεύει σ’ ένα θεατρικό περιβάλλον. Οι χειρισμοί της και φέτος είναι της ίδιας φύσης μόνο που τα ελεύθερα αυτά γεωμετρικά παιχνίδια έχουν μια πιο αναπτυγμένη στο χώρο παρουσία ενώ το χρώμα αρχίζει να φεύγει από τη σύμβαση του μαύρου, κόκκινου και άσπρου και να παίζει πιο σύνθετους ρόλους στα σημάδια της προοπτικής. Βέβαια αυτόματα δημιουργούνται και μεγαλύτερες δυσκολίες όπως πάντα μια και το χρώμα πολύ πιο δύσκολα λογικοποιείται και αποβάλλει τις συμβολικές ή άλλες κι όλας ξεπερασμένες αξίες του.
Έτσι έχει κανείς την εντύπωση πως από την μια η Ζούνη προχωράει πάνω στα ως τώρα συμπεράσματα και αναφέρω ειδικά την σωστή εκμετάλλευση των διπλωμένων χαρτονιών σε ένα δύο ωραία ανάγλυφα, βασισμένα στα περσινά χαρακτικά, ενώ από την άλλη ξαναμπαίνει σε μια θητεία γύρω στο χρώμα που μοιραία τη φέρνει κοντά σε μνήμες κι αναφορές της τέχνης στη δεκαετία του ‘60, που ίσως την οδηγήσουν τελικά σ’ ένα δικό της νέο ιδίωμα.
ΕΠΙΚΑΙΡΑ
11 Φεβρουαρίου 1982
Όλγα Ιωάννου
Περιβάλλον, ζωγραφική, κατασκευές της Όπυ Ζούνη.
Πιστεύοντας ότι το ίδιο θέμα μπορεί να αποδοθεί ζωγραφικά, σαν κατασκευή, αλλά και γλυπτικά ακόμη η Όπυ Ζούνη παρουσιάζει ως τις 27 Φεβρουαρίου στις γκαλερί «Σύγχρονη Χαρακτική» και «Μέδουσα» ζωγραφική, χαρακτικά, κατασκευές και ένα περιβάλλον.
Το περιβάλλον στήθηκε στη «Σύγχρονη Χαρακτική».
«Σ’ αυτό μας λέει η Ζούνη, «πέρα από τα εικαστικά στοιχεία που υπάρχουν και σ’ άλλα έργα μου, εκμεταλλεύομαι την ανάκλαση που πολλαπλασιάζει τον χώρο, προσθέτοντας άλλο ένα οπτικό στοιχείο της δουλειάς μου. Βασικά επικρατεί μια ράβδωση με παραμόρφωσης της επίπεδης επιφάνειας σε κυρτή και ανάκλαση αυτής της οπτικής απάτης στο νερό».
Για τη ζωγραφική που παρουσιάζει στην γκαλερί «Μέδουσα», η Όπυ Ζούνη μας είπε: «Τα ζωγραφικά έργα που κάνω τώρα έχουν μια ποικιλία στο χρώμα, διατηρούν όμως ένα βασικό χαρακτηριστικό της δουλειάς μου: την αντίθεση που εκφράζεται με μια κλίμακα που ορίζεται από το άσπρο και το μαύρο με όλη την ενδιάμεση επιθυμητή κάθε φορά ανάπτυξη.
Πολύ περισσότερο από άλλοτε υπάρχει γραφή. Αυτή βρίσκεται είτε σαν αποτέλεσμα ζωγραφικής επεξεργασίας είτε, σαν χρωματικό αποτύπωμα μιας επιφάνειας, χωρίς την επιμέλεια της ορθής πρακτικής. Μέσα στο πνεύμα αυτό είναι και η διατήρηση της ανεπεξέργαστης επιφάνειας του υλικού του πίνακα, δηλαδή η ατόφια ύλη».
Και συνεχίζει σχετικά με τις κατασκευές. «Δεν μπορώ να πω ότι η εκτέλεση ενός θέματος σε κατασκευή είναι κάτι που έχει έντονη διαφορά απ’ τη ζωγραφική του μορφή. Απλούστευσα ορισμένα στοιχεία που ενώ ατονούν στη μια εκτέλεση δίνουν εντονότερη παρουσία στην άλλη και το αντίστροφο. Φυσικά η κατασκευή έχει όγκο γι’ αυτό και μελετώ το φως με τέτοιον τρόπο που η σκιά να γράφει μια επιφάνεια. Αντικαθιστώ δηλαδή τη γραμμή με τη σκιά. Η σκιά επίσης δίνει ένα βάθος που ταυτίζεται με χρώμα όταν πέφτει σ’ ένα άλλο επίπεδο. Το χρώμα παρακολουθεί αυτή την αρχή με αποτέλεσμα την ύπαρξη μιας διαφορετικής παράθεσης απ’ ότι στη ζωγραφική επιφάνεια».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
14 Φεβρουαρίου 1982
Ντόρα Ρογκάν
Ματιές στις εκθέσεις
Η Όπυ Ζούνη συνεχίζοντας τη δημιουργική της πορεία – με κύριο χαρακτηριστικό την εκ των ένδον ανανέωση πάνω στα θεμελιακά στοιχεία που έχει επιλέξει για τις πρόσφατες δημιουργίες της σε δύο συγχρόνως χώρους: Τη «Μέδουσα» και την «Αίθουσα Σύγχρονης Χαρακτικής»
Στη «Μέδουσα» βλέπουμε αυτοδύναμες δημιουργίες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν η κάθε μια ξεχωριστά – μέσα από τις κατάλληλες διαδικασίες και τους χειρισμούς – τον πυρήνα για ένα περιβάλλον. Στην «Αίθουσα Σύγχρονης Χαρακτικής» το περιβάλλον αυτό έχει κατασκευαστεί και κατορθώνει να διαφοροποιήσει ουσιαστικά την υπόσταση του χώρου προσφέροντας μια «άλλη» διάσταση στην αίθουσα. Γενικά από τη θεώρηση του έργου της Ζούνη και στους δύο χώρους επισημαίνουμε για μια ακόμη φορά ότι στα πλαίσια πάντα της γεωμετρικής αφαίρεσης κατορθώνει η δημιουργός – και σε αυτό ακριβώς έγκειται η πολύτιμη προσφορά της – να σφραγίζει με μιαν ιδιαίτερη προσωπικότητα τις συνθέσεις της και συνάμα να διαφοροποιεί ευρηματικά την ταυτότητα των επιμέρους αναζητήσεών της.
Με αφετηρία πάντα τη γεωμετρική θεώρηση η Ζούνη έχει ιδιαίτερα ευαισθητοποιήσει τις δημιουργίες της στο χώρο της οπτικής ψευδαίσθησης: Στόχο που ξέρει να εναλλάσσει με επιτυχία ως προς τους τρόπους της έκφρασής του. Το πετυχαίνει αυτό: Με τους χειρισμούς των γεωμετρικών σχημάτων και τη διευθέτηση των χρωμάτων. Με την ανάγλυφη προβολή των επιφανειών. Με μια διαφορά στην «υφή» των συντελεστών της σύνθεσης – κατασκευής ώστε να ενισχύεται η οργανικότητα του έργου: αδιάσπαστο σύνολο σε ότι αφορά την τεχνική και τον τρόπο της έκφρασης. Τέλος, με μια προτεραιότητα δοσμένη άλλοτε με μια άμεση, λιτή πλαστικότητα και άλλοτε – όπως «συμβαίνει» στην τωρινή της δουλειά – με μια έντονη ζωγραφικότητα.
Στα πρόσφατα αυτά έργα της η καλλιτέχνιδα κατορθώνει να μας προκαλεί και πάλι μια εντύπωση ανθεκτική στο χρόνο. Έχει ευρηματικά υλοποιήσει, εδώ μια χρυσή τομή ανάμεσα στην αυστηρή υπόσταση της γεωμετρίας και σε μια πιο ελεύθερη έκφραση χάρη στους χειρισμούς του χρώματος. Χειρισμοί που προικίζοντας το έργο με μια έντονη εκφραστικότητα ενισχύουν το ενυπάρχοντα ρυθμό. Η ενορχήστρωση του ρυθμού αυτού που στην τωρινή δουλειά της εκφράζει στο αποκορύφωμά τους τις αρετές της Ζούνη είχε διαφανεί στις προηγούμενες φάσεις της μέσα από τη σχεδόν μεταφυσική σε υπόσταση έννοια της προοπτικής στις συνθέσεις της: την αινιγματικότητα και το διφορούμενο στη διευθέτηση των σχημάτων, στην κινητικότητα, κοντολογίς της σύνθεσης. Αυτή ακριβώς, η κινητικότητα ανανεωμένη τώρα μέσα από την καινούργια αίσθηση του χρώματος αποδεικνύει για μια ακόμη φορά τις συνεχώς εξελικτικές δυνατότητες της Ζούνη που έχει ήδη προ πολλού κατοχυρώσει τη θέση της και την προσωπικότητά της στον καλλιτεχνικό χώρο.
