Κώστας Τσικνής “Ζούμπερα …. και άλλες ιστορίες” – 07/05/2015 – 27/06/2015
Τρεις νέες συνεργασίες σφράγισαν τη φετινή εκθεσιακή χρονιά της Μέδουσας:
Οι πρωτοεμφανιζόμενοι Έλλη Κουτσουκέλλη και Κώστας Τσικνής και η ώριμη ζωγραφική του Γιάννη Κονταράτου. Οι δουλειές τους και η προσωπική παρουσία τους πρόσφεραν στη Μέδουσα μια νέα προοπτική στην τόσο δύσκολη τωρινή συγκυρία. Με την πίστη τ… Read more 
ΖΟΥΜΠΕΡΑ … ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΚΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
1. Υπάρχουν κουτιά που περιέχουν κοσμήματα. Τα κουτιά του Κώστα Τσικνή περικλείουν κόσμους. Ο «κόσμος» είναι λέξη αρχαία ελληνική που σημαίνει «στολίδι» και «τάξη». Σκοπός της δημιουργίας είναι η γέννηση της ομορφιάς, αλλά για να γεννηθεί η ομορφιά πρέπει πρώτα κάθε συστατικό του κόσμου να βρει τη σωστή του θέση.
2. Το κουτί ως χώρος περιορίζει και διαφυλάττει, προστατεύει και ενσωματώνει, διατηρεί και σώζει.
3. Ο καλλιτέχνης, σχεδόν με τον τρόπο του αλχημιστή, μετατρέπει τις ευτελείς πρώτες ύλες σε πολύτιμες. Ο «κόσμος» του είναι κόσμος αφθονίας. Τα πάντα μπορούν να γίνουν υλικό της τέχνης, τα πάντα έχουν δικαίωμα στην αθανασία.
4. Στο εσωτερικό των κουτιών, εκτυλίσσονται ιστορίες, στιγμιότυπα ενός «άλλου κόσμου», με πρωταγωνιστές φιγούρες που έλκουν την καταγωγή τους από τον κόσμο των παραμυθιών, των κόμικς, της ποπ κουλτούρας ∙ θραύσματα αφηγήσεων που δικεδικούν την αυτοτέλειά τους αποκτώντας νέα, ευφρόσυνα νοήματα χάρη στην απροσδόκητη χωροθεσία που τους επιφυλάσσει ο καλλιτέχνης.
Όμως ο αληθινός πρωταγωνιστής είναι η Χαρά.
5. Τα έργα του Κώστα Τσικνή παραπέμπουν σε έναν κόσμο παγανιστικό, όπου η διάκριση έμψυχου και άψυχου δεν υφίσταται. Οι μικροσκοπικές, επαναλαμβανόμενες φόρμες του πλαισίου, δεν είναι λιγότερο ζωντανές από ό,τι οι φιγούρες στο εσωτερικό του κουτιού. Υπάρχει ζωή και στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμο, και στα ορατά και στα αόρατα. Ο καλλιτέχνης στέκεται στο σύνορο των δύο κόσμων ως μεσολαβητής, ως διάμεσος, ως medium.
6. Πόσο αθώος είναι όμως αυτός ο κόσμος; Η φωσφορίζουσα παιδικότητά του, η παραμυθένια ποιότητά του, η εκρηκτική χαρά του είναι άραγε προϊόντα μιας φαντασιακής απόδρασης του καλλιτέχνη στην ανέφελη επικράτεια του Καλού; Τότε ποιο είναι το Κακό που προσπαθούν να ξορκίσουν όλα εκείνα τα αμέτρητα «μάτια»; Ποιος είναι ο κακός λύκος που απειλεί την Κοκκινοσκουφίτσα; Υπάρχει, εν τέλει, Καλό και Κακό ή μήπως σ’ αυτόν τον «άλλον κόσμο» του Κώστα Τσικνή όλα είναι ένα;
7. Τα κουτιά είναι γεννήματα των συγκυριών, παιδιά της Τύχης, νεύματα των φίλων, δώρα που περιμένουν να ανοιχτούν. (Άλλοι τα λεν του Κάτω Κόσμου πονηριές.)
Όλγα Παπακώστα
