“Τα καλύτερα 2007 – 2008”
Mίλτος Μιχαηλίδης, Γιώργος Ρόρρης, Κώστας Κουλεντιανός,
Βούλα Μασούρα, Παναγιώτης Λιναρδάκης
12 Ιουνίου – 11 Οκτωβρίου 2008
Την Πέμπτη 12 Ιουνίου στη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης ξεκινάει η έκθεση « Τα καλύτερα 2007 – 2008» Στην έκθεση θα παρουσιαστεί μια επιλογή των καλύτερων έργων που εκτέθηκαν την περίοδο αυτή.
Μίλτος Μιχαηλίδης, “Ισπανικό όνειρο”
Μια παράξενη εικονογράφηση ενός φανταστικού ταξιδιού από την Ελλάδα στην Ισπανία που συνδυάζει ψεύτικα και αληθινά γεγονότα με σκοπό να δημιουργήσει μια καινούργια ιστορία που στα μάτια του θεατή θα γίνει και η μόνη αληθινή.
Ο Γιώργος Ρόρρης αντλεί τα θέματά του από τον καθημερινό του περίγυρο, επιλέγοντας την περίκλειστη οικειότητα του εργαστηρίου του ως περιβάλλοντα χώρο για το εκάστοτε μοντέλο του. Στην πορεία του έργου του, αναζητεί με επιμονή τα ιδιαίτερα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της κάθε μορφής, προχωρώντας ταυτόχρονα στην ανίχνευση του εσώτερου κόσμου της. Κατά τη μακρά διαδικασία της ζωγραφικής πράξης, που συχνά λαμβάνει διαστάσεις αλληλοεξομολογητικές, ο χώρος συχνά προεκτείνεται σε νέες επιφάνειες για να χωρέσει τη μορφή, μεταλλάσσεται και αναδομείται για τις ανάγκες κάθε καινούριας σύνθεσης, ενώ επανασηματοδοτείται ως αυτοτελές και διαφορετικό κάθε φορά περιβάλλον.
Ο Κώστας Κουλεντιανός παραμένει στην ιστορία της γλυπτικής ένας τεχνίτης με όλη τη σημασία της λέξης. Τα έργα του ξεκίνησαν από ένα ουσιαστικό θέμα, εκείνο της γυναικείας φιγούρας γυμνής καθιστής, ξαπλωμένης, όρθιας ακροβάτισσας, χορεύτριας. Στη συνέχεια
σταδιακά οδηγήθηκε στην αμφισβήτηση της παραδοσιακής αντίληψης και απελευθερώθηκε από συγκεκριμένες αναφορές στο ανθρώπινο σώμα, όπου το έργο υπηρετούσε όχι κάτι ορατό αλλά τις εσωτερικές εκείνες δυνάμεις που ζητούσαν να εκφραστούν. Πιστός στα λαμπρά πρότυπα, που σημάδεψαν την εκπαίδευσή του στην Ελλάδα, αγάπησε ιδιαίτερα την αρχαία Ελληνική γλυπτική και δημιούργησε έργα λιτά, αυστηρά, ζωντανά, ισορροπημένα και γεμάτα δύναμη.
Η Βούλα Μασούρα επανέρχεται ζητώντας την αναίρεση της λήθης.
Επανέρχεται «για να προκαλέσει το χρόνο στα τελευταία του όρια, στον τερματικό του ορίζοντα, όπου σύμμαχος με την εντροπία, φανερώνεται σαν απώλεια, χάσιμο, απουσία». Η λήθη θα αναιρεθεί ή όχι εάν, αρνούμενοι τους θορύβους του κόσμου και της εικονολατρίας, αφεθούμε στην δημιουργική εσωτερικότητα της Βούλας Μασούρα, στην γοητευτική της ποιητική πίστη και στην ευλάβεια με την οποία τα έργα της περισώζουν ότι συνέτριψαν η Ιστορία και οι ιστορίες και επέτρεψαν να συσσωρευτούν μέσα μας φέρνοντας το σκότος.
Για τη δουλειά του Παναγιώτη Λιναρδάκη γράφει η Ελένη Πυργιώτη
«Στις μέρες μας η παγκοσμιοποίηση χτυπά συναγερμό στο εργαστήρι του ζωγράφου. Αν βγαίνουν κραυγές απ’ το πινέλο του, είναι αναπόφευκτα επώδυνο και για εμάς τους ίδιους. Δεν υπάρχει μάρμαρο που να μη βεβηλώθηκε, γρασίδι που να μην τσαλαπατήθηκε, πρόβατο που να μην οδηγήθηκε στη σφαγή. Αντίθετα απ’ όσα υποστηρίζουν κάποιες γραφές, το τέλος του κόσμου δεν είναι μια στιγμιαία διαδικασία. H κραυγή του Munch μπορεί να παίζει στο repeat χωρίς να φτάνει στ’ αυτιά μας, η δαμόκλειος σπάθη να αιωρείται αενάως πάνω από τα κεφάλια μας χωρίς να αποφασίζει να τα κόψει, φίδια σε fluo χρώματα να τρώνε τα σωθικά της Ελευθερίας χωρίς να φτάνουν στην καρδιά της. Αυτός ο Αρμαγεδδών παίζει γερά με την υπομονή και με τα νεύρα μας και ένας κούκος, όπως όλοι γνωρίζουμε, δε φέρνει την άνοιξη ούτε την ηρεμία.»
Διάρκεια έκθεσης: 12 Ιουνίου – 11Οκτωβρίου 2007
11:00 – 14:00 & 18:30 – 21:30 ΕΚΤΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ
