VOGUE Ιούλιος 2004

VOGUE
Ιούλιος 2004

Κείμενο: Τζούλια Κλήμη

Το σπίτι της τέχνης

Ένα παλιό παριανό ελαιοτριβείο, χτισμένη με αυστηρά βιομηχανική φόρμα μεταμορφώθηκε σε σπίτι. Η γκαλερίστα Μαρία Δημητριάδη δημιούργησε ένα ξεχωριστό χώρο, που θυμίζει περισσότερο έργο τέχνης παρά κατοικία και το οποίο της χαρίζει την αίσθηση ελευθερίας που τόσο αγαπά.

Οι Λεύκες είναι ένα ήσυχο ορεινό χωριό που έχει διατηρήσει αυτούσιο τον αρχιτεκτονικό του χαρακτήρα. Στολισμένο με τις χρωματιστές προσόψεις των νεοκλασικών σπιτιών και με στριφογυριστά σοκάκια, το πανέμορφο χωριό γνώρισε μεγάλη ευημερία τον 19ο αιώνα ως πρωτεύουσα του νησιού και χάρη στην εξόρυξη μαρμάρου, γνωστού από την αρχαιότητα για το λευκό του χρώμα και τα αξεπέραστα γλυπτά που έχουν σμιλευτεί μ’ αυτό.
Όταν η Μαρία Δημητριάδη τις επισκέφθηκε για πρώτη φορά, ερωτεύτηκε το λιοτρίβι που βρισκόταν ανάμεσα στα αμπέλια. Το νησί την «υιοθέτησε» και ζει εκεί μεγάλο μέρος του χρόνου, ενώ τον υπόλοιπο διευθύνει την Γκαλερί Τέχνης Μέδουσα στο κέντρο της Αθήνας, όπου παρουσιάζουν τα έργα τους πολλοί γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες. Επόμενο ήταν το σπίτι της να είναι και το ίδιο ένα έργο τέχνης. Εξωτερικά, η άγρια βιομηχανική φόρμα άρεσε στην ιδιοκτήτρια οπότε και κράτησε την πέτρα στους χοντρούς τοίχους εκτεθειμένη, ενώ στο εσωτερικό του σπιτιού δεν υπάρχουν διαχωριστικά, ενδυναμώνοντας την αίσθηση ελευθερίας και απεραντοσύνης που προτιμάει. Με άπλετους χώρους και δροσερά μαρμάρινα δάπεδα, είναι άνετο και ιδανικό για διακοπές. Το ίδιο τοπικό μάρμαρο έχει τοποθετηθεί και στη βεράντα όπως και στο μεγάλο μπάνιο. Ο νιπτήρας είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης, σχεδιασμένος από την ίδια τη Μαρία. Η πέτρα και το ξύλο κυριαρχούν στη διακόσμηση. Οι χώροι είναι εντυπωσιακοί, με πανύψηλα παραδοσιακά ταβάνια από χοντρά δοκάρια καστανιάς και καλάμι, ενώ οι πέτρινοι λευκοί τοίχοι αντανακλούν το αιγαιοπελαγίτικο φως, που εισχωρεί μέσα από τα μεγάλα παράθυρα με το ξύλινο πλαίσιο και αναδεικνύει τα έργα τέχνης. Μας περιβάλλουν δημιουργίες σημαντικών Ελλήνων εικαστικών, όπως οι Γιώργος Ρόρρης, Γιώργος Γυπαράκης, Πάνος Ραυμόνδος, Νάκης Tαστσιόγλου και Γιάννης Δημητράκης. Τα ελάχιστα έπιπλα, μοναδικά κομμάτια Ελλήνων καλλιτεχνών όπως ο Takis, αλλά και γνωστών εταιρειών ή σχεδιαστών όπως η Arflex και ο Philippe Starck, συμπληρώνουν τον λιτό χώρο.
Τα μαρμάρινα μονοπάτια του κήπου που μοιάζουν με κομμάτια από παζλ οδηγούν στο λαχανόκηπο με τις ολόφρεσκες ντομάτες που είναι απόλαυση να τις κόβεις και να τις ξεπλένεις στο νερό της πηγής. Το σούρουπο, η Μαρία και οι καλεσμένοι της συγκεντρώνονται στη βεράντα και απολαμβάνουν τη θέα στις λευκές σκεπές των σπιτιών του χωριού και τις ελιές. Το θέαμα είναι μαγικό την ώρα της δύσης με αναμμένα κεριά, τα Αιολικά σινιά και το Τριπλό του Takis