Στέλιος Σκούλος- Ζωγραφική – 12/01/1987 – 21/01/1987

Από τις 12 έως τις 31 Ιανουαρίου 1987 στην αίθουσα τέχνης «Μέδουσα» θα παρουσιάσει τη δουλειά του των δύο τελευταίων χρόνων ο ζωγράφος Στέλιος Σκούλος.

«Ο Σκούλος», γράφει η ιστορικός τέχνης Σάνια Παππά, «καλλιτέχνης των χρόνων του ‘80».. καλλιεργεί το δικό του περιθώριο. Ανακατεύει και συνθέτει, ισορροπεί αντίθετες διατάξεις, διχάζεται ανάμεσα στην επιθυμία της άμεσης αυτόματης έκφρασης και την καθαρή γεωμετρική αρμονία – τάξη, προκαλεί συνεχείς συγκρούσεις – διαμάχες υλικών και γραφών (συγκρούσεις σύμφυτες με όλη την εξέλιξη της σύγχρονης Τέχνης). Τολμηρός και αυστηρός προκαλεί αναστατώσεις-ρήξεις-εκπλήξεις στην κρυφή δομή του έργου του, έργο σφιχτοδεμένο και πληθωρικό, με ζωτικότητα και “εποικοδομητική πειθαρχία – εσωστρέφεια”, γαλήνιο και λυρικό (θυμάμαι την “ισορροπημένη Τέχνη” του MATISSE).H ζωγραφική του με αυστηρή συνοχή και πυκνή οργάνωση “εν στάσει” και “εν κινήσει”. Αντίξοες και ασύμφωνες γραφές, διαδοχικές μεταδόσεις εικόνων, εκρήξεις προς τα έξω, ελλειπτικές συμπυκνώσεις γεγονότων (ζωγραφικών), δρόμοι και διαδρομές, πολλαπλά διάσπαρτα ζωγραφικά κέντρα, μικρά ζωγραφικά puzzle, όλα σε φαινομενική αταξία συνυπάρχουν καθώς διαλύονται και ανασυντάσσονται, συγχωνεύονται και συνυφαίνονται.

Η ζωγραφική του είναι ταυτόχρονα “ σταθεροποιητική διαδικασία και διεκδίκηση ελευθερίας”. Έπειτα ανατρέπει διαρκώς την λογική συνοχή του έργου με πολλαπλές διεργασίες, μεταπλάσεις, μεταμορφώσεις: περιγραφικές εικόνες, παραλλαγές και σχεδιάσεις, σχήματα με επίπεδες χρωματικές επιφάνειες που περικλείονται από σαφή και έντονα περιγράμματα, μαλακές ή σκληρές καμπύλες, ελλειπτική σημειογραφία με Spray, ενστικτώδεις λυμένες χειρονομίες, μαύρες ροές, ραβδώσεις, σχεδιάσματα τοίχων (Graffity), ίχνη, κολλημένα χαρτιά ταπετσαρίας, περιθωριακές λωρίδες. Σκεπάζει, ξεσκεπάζει, φορτώνει και αδειάζει τη σύνθεση, τα φόντα πολλαπλασιάζονται (το ένα επικαλύπτει το άλλο), σχήματα και χρώματα αναδύονται, η χρήση του χρώματος προσθετική: σβήνει αποφασιστικά με μαύρο, αναδεικνύει το λευκό του μουσαμά, τολμά όλα τα χρώματα, παιχνίδι με τις μπογιές, spay , αερογράφος, ακρυλικό, λάδι. Τα χρώματα σε όλο τους το πλάτος προκλητικά ενώνονται και συγκρούονται, αυξάνουν ή “ ξεθωριάζουν:” σε ένταση (απαλές ή τονισμένες διαβαθμίσεις, διαφάνειες, ανάγλυφα), ξεσπούν με θυμούς – Duente και “άγριο πνεύμα”, περιγράφουν με σεβασμό και “ιερότητα” τις λεπτομέρειες του έργου, την “ γλυκεία του γεωμετρία”. Το έργο του Σκούλου απόλυτα προσωπικό, στηρίζεται στην “εσωτερική δύναμη του ύφους του”. Είναι εξομολόγηση, αγωνία για έρευνα και αφομοίωση της γνώσης, πρόταση, παιχνίδι.