Η Χαρά της συνύπαρξης , 31/03/2011 – 21/05/2011

Την Πέμπτη στις 31 Μαρτίου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει στη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, την τελευταία δουλειά της Μαρίας Γρηγοριάδη με τίτλο: “Togetherness”, Η Χαρά της συνύπαρξης.
Ερωτηματικός ο τίτλος. Μια χαρά που υπονομεύεται από την έλλειψη χώρου, δηλαδή χρόνου, διάθεσης. Ακρυλικά και λάδια μεγάλων διαστάσεων με εικόνες από χιλιάδες χαμό-ζωές. Σαν από έναν αρχαίο ιστορητή άπειρα, παράλληλα, συνωστισμένα στιγμιότυπα, υπαινίσσονται στον καμβά. Ιστορίες εμφωλευμένες η μία μέσα στην άλλη. Μια απόπειρα για συλλογική κραυγή με μέσο τα ανοιχτά χαρούμενα χρώματα. Δεν υπάρχει πρωταγωνιστής ούτε κεντρικό θέμα. Όλα είναι ισοδύναμα, απλωμένα, διαλυμένα. Σχετικά. Μια προσπάθεια να σμίξουν κόσμοι μακρινοί με την πρόφαση της κοινής συγκίνησης. Μια ταυτόχρονη ματιά από το πέρα ως το δώθε. Το πριν και το τώρα. Το δικό μας και το άλλο. Το μεγάλο και το μικρό. Το ξένο. Μια (πολιτική) καταγγελία με όπλο τη μαγεία της εικόνας και των συμβόλων. Η βία και το αίμα, το κόκκινο της φωτιάς. Η διαδικασία έρωτας. Θυσία. Μέσα από ατέρμονη πάλη και κατάθεση ψυχής, διασκεδαστική, σαρκοβόρα ενίοτε, το ίδιο το τελάρο αποφασίζει ερήμην σου, τι κρατά και τι απορρίπτει. Το όνειρο, η πραγματικότητα, οι παιδικές εμμονές και πρόσφατα οι φθαρμένες εικόνες της Μικρασιάτικης, Ανατολίτικης καταγωγής αναδύονται υποσυνείδητα. Ή αλληλεπικαλύπτονται. Όπως θάβεις στο χώμα και καρπίζει. Πρόκειται για συγκομιδή για ένα κήπο. Γέννηση. Ο παραμορφωτικός καθρέφτης της Ζωγραφικής είναι ο τρόπος μου για να κατανοώ την πραγματικότητα. Σημαίνει, πολεμώ, αντέχω, αντιστέκομαι.
Η Μαρία Γρηγοριάδη σπούδασε Ζωγραφική, από το 1982 έως 1987 στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, στο εργαστήριο του Ν. Κεσσανλή. Επίσης Σκηνογραφία με τον Β.Βασιλειάδη (1985-1987) και Λιθογραφία με τον Θ. Εξαρχόπουλο (1983-1985). Υποτροφίες του Ι.Κ.Υ.: ( 1983-85 Ζωγραφική, 1987 Σκηνογραφία, 1991-94 Μεταπτυχιακή Υποτροφία Εσωτερικού για τη Ζωγραφική ). Συνεργάζεται με τη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης από το 1994 (5η ατομική έκθεση). Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, το Ντουμπρόβνικ, το Βέλγιο, την Κίνα, το Παρίσι. Έργα της υπάρχουν σε πολλές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

“Η Μαρία Γρηγοριάδη στο el- culture”:
www.youtube.com/watch?v=d0y40ZT-Cj8

Διάρκεια έκθεσης: 31 Μαρτίου – 21 Μαίου 2011
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 14:00 & 18:30 – 21:30
Σάββατο :11:00 – 15:00

Τ. Σ. ΕΛΙΟΤ

Η Τετάρτη των Τεφρών

Τα τραγούδια του Άριελ Τέσσερα Κουαρτέτα

Μετάφραση,Σημειώσεις: Κλείτος Κύρου Δεύτερη Έκδοση, 1994, ύψιλον/βιβλία ,“East Coker v”

Έτσι λοιπόν, εδώ είμαι, στα μισά του δρόμου, έχοντας είκοσι χρόνια -

Είκοσι χρόνια ξοδεμένα σπάταλα, τα χρόνια του l’entre deux guerres -

Πασχίζοντας να μάθω να χρησιμοποιώ λέξεις, κι η κάθε απόπειρα

Είναι μια εντελώς καινούρια αρχή, κι ένα διαφορετικό είδος αποτυχίας

Γιατί έχεις μάθει να παίρνεις τον ανθό των λέξεων

Γι’ αυτό που δεν έχεις πια να πεις, ή για τον τρόπο

Που δεν έχεις πια διάθεση να το πεις. Κι έτσι το κάθε τόλμημα

Είναι μια καινούρια αρχή, μια επιδρομή στο άναρθρο

Με άθλιο εξοπλισμό που πάντα καταστρέφεται

Μέσα στο γενικό κυκεώνα της ανακρίβειας του αισθήματος,

Των άταχτων ομάδων της συγκίνησης. Κι ό, τι είναι να κατακτήσεις

Με δύναμη και υποταγή, κιόλας το ’χουν ανακαλύψει

Μια ή δυο φορές ή αρκετές φορές άνθρωποι που δεν μπορείς να ελπίζεις

Να τους συναγωνιστείς – μα δεν υπάρχει άμιλλα-

Ο αγώνας μόνο υπάρχει να επανακτήσεις αυτό που έχει χαθεί

Και βρέθηκε και χάθηκε ξανά και ξανά: και τώρα, με όρους

Που φαίνονται ασύμφοροι. Όμως ίσως ούτε κέρδος ούτε ζημιά.

Για μας υπάρχει μόνο η προσπάθεια. Τ’ άλλα δε μας αφορούν.

Τ. Σ. ΕΛΙΟΤ “Little Gidding v”

Δε θα πάψουμε να εξερευνούμε

Κι όλης μας της εξερεύνησης το τέλος

Θα ‘ναι να φτάσουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε

Και να γνωρίσουμε για πρώτη μας φορά το μέρος.

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

ΑΠΑΝΤΑ ΠΕΖΑ Μετάφραση, Επιμέλεια, Σχόλια: Αχιλλέας Κυριακίδης Τρίτη Έκδοση ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΘΗΝΑ 2005 ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ Από τη συλλογή Ο αριθμός (1981)

Σε μια ερημιά του Ιράν υπάρχει ένας πέτρινος πύργος, όχι πολύ ψηλός, χω- ρίς πόρτες ή παράθυρα. Στο μοναδικό δωμάτιο (που το πάτωμα του είναι από χώμα κι έχει σχήμα κυκλικό) υπάρχουν ένα ξύλινο τραπέζι κι ένας πά- γκος. Σ’ αυτό το κυκλικό κελλί, ένας άνθρωπος που μου μοιάζει, γράφει, με χαρακτήρες που δεν τους καταλαβαίνω, ένα μεγάλο ποίημα για έναν άνθρω- πο που σ’ ένα άλλο κυκλικό κελλί…Όλο αυτό δεν έχει τέλος, και κανείς πο- τέ δε θα μπορέσει να διαβάσει αυτό που γράφουν οι έγκλειστοι.