ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
14 Μαρτίου 1983
Σταμάτης Φιλιππούλης
Ζωγράφος των ανθρώπων μια σύγχρονη κοπέλα
Με 17 πίνακες μεγάλων διαστάσεων κάνει το επίσημο ντεμπούτο της στο χώρο των εικαστικών τεχνών η νέα ζωγράφος Κατερίνα Μαρούδα. Τα εγκαίνια της ατομικής της έκθεσης γίνονται αύριο στις 7:30 το απόγευμα στην Μέδουσα. Η Κατερίνα σπούδασε ζωγραφική για τέσσερα χρόνια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας, με καθηγητή της τον διακεκριμένο Φλωρεντίνο ζωγράφο Φερνάντο Φαρούλλι. Και ήταν αυτός που την έπεισε να χρησιμοποιήσει μεγάλα τελάρα και να μη φοβάται ένα μεγάλο άδειο χώρο.
Από πολύ νωρίς η Κατερίνα έδωσε δείγματα του αναμφισβήτητου ταλέντου της και μιας καλλιτεχνικής ωριμότητας, δυσανάλογης με το νεαρό της ηλικίας της. Αυτό το διαπίστωσε και ο Φερνάντο Φαρούλλι, που παρά την αντίθεη αντίληψη πολλών δασκάλων της ζωγραφικής, άφησε την μαθήτριά του να ζωγραφίζει με μια ζωγραφική εντελώς διαφορετική από τη δική του.
Πρέπει να δει κανείς τα έργα της Κατερίνας και τότε θα συμφωνήσει πως η νέα αυτή κοπέλα ζωγραφίζει με χέρι σταθερό, δυνατό και σίγουρο, έτσι που οι άνθρωποί της πάνω στο μουσαμά να σου γίνονται εντελώς οικείοι, γιατί είναι τόσο αληθινοί, τόσο ζωντανοί, που λες κι ακούς τους χτύπους της καρδιάς τους.
«Η ζωγραφική μου λέει η Κατερίνα Μαρούδα, δεν κρύβει κανένα μήνυμα. Εκφράζομαι όπως κάθε εργαζόμενος, είτε ασχολείται με την Τέχνη, είτε όχι. Ζωγραφίζω ανθρώπους γιατί αγαπώ τους ανθρώπους. Για μένα, αυτοί οι άνθρωποι ζουν μαζί μου, κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που τα έργα μου είναι σε μεγάλες διαστάσεις. Γιατί θέλω η παρουσία τους να είναι έντονη και διαρκής στο χώρο και όχι περαστική, όπως μια σκέψη τυχαία.
Με συγκινεί η προσωπική ιστορία του καθενός γιατί καθένας είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Το να ζωγραφίζω ανθρώπους δεν είναι μόνο γιατί συγκινούμαι αισθητικά με την έννοια της καλαισθησίας – γι’ αυτό πολλές φορές τους παραμορφώνω – αλλά γιατί ο ίδιος ο άνθρωπος είναι Δύναμη.
Πάνω σε κάθε άνθρωπο πλάθω μια ιστορία που μπορεί να είναι γέννημα της φαντασίας μου, αλλά και που πολύ υποπτεύομαι ότι η ύπαρξή του είναι πραγματική. Ότι δηλαδή ο άνθρωπος αυτός κάπου σε κάποιο μέρος ζει και κινείται.
Τα χρώματά μου είναι έντονα γιατί θεωρώ ότι έτσι μπορώ να αποδώσω έντονες συγκινήσεις. Όταν ζωγραφίζω λειτουργεί το παρελθόν και η ανάμνηση από βιώματα προσωπικά και των άλλων. Κι αυτά τα βιώματα και οι αναμνήσεις δεν είναι μόνο δικά μου και των φίλων μου, αλλά βγαίνουν μέσα από τον ίδιο χώρο που γεννήθηκα και που κρατάνε οι ρίζες μου».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
3 Απριλίου 1983
Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν
Ματιές στις εκθέσεις
Στην τωρινή της πρώτη ατομική έκθεση (Μέδουσα) η Κατερίνα Μαρούδα μας αποκαλύπτει τις ειλικρινείς και φιλόπονες προσπάθειες που συνεχώς καταβάλλει για να εκφράσει τον πλούσιο σε πτυχές εσωτερικό της κόσμο. Στα μεγάλα – ως επί το πλείστον – σε διαστάσεις έργα της εκείνο, που κατ’ αρχήν επισημαίνουμε είναι ο δυναμισμός με τον οποίο η δημιουργός προσπαθεί να μας αναμεταδώσει το μήνυμά της : Ένα μήνυμα που περιβάλλεται συχνά τη χροιά μιας ιδιόμορφης επιθετικότητας.
Έχει πολλά να μας πει η Μαρούδα.Έντονα βιώματα και μνήμες έχουν αποκρυπτογραφηθεί μέσα από ένα ειλικρινές δόσιμο της καλλιτέχνιδας και τη φούρια της πρώτης νιότης. Αυτή ακριβώς, η ένταση – εγγύηση για το έρμα που υπάρχει στην καλλιτέχνιδα είναι εκείνη που μας εντυπώνεται κατ’ αρχήν από τη δουλειά της. Μια κραυγή βγαλμένη από τα σωθικά της. Μια κραυγή που προκαλεί την προσοχή και συνάμα δημιουργεί δυνατές εντυπώσεις στον ψυχισμό μας από όσα εκφράζονται, υπονοούνται ή προβάλλονται, εδώ. Η ορμή που αποπνέουν τα έργα αυτά αποτελεί και την πιο σημαντική ένδειξη για την περαιτέρω εξέλιξη της καλλιτέχνιδος που, ας μην ξεχνάμε, είναι πολύ νέα ακόμη. Όμως αν και μόλις 25 χρόνων ήδη μας πείθει εδώ ότι έχει να μας πει πολλά ακόμη.
