KΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
14 ΜΑΙΟΥ 1981
Γράφει η Ντόρα Ηλιοπούλου- Ρογκάν
«Στα έργα που παρουσιάζει ο Δ. Σακελλίων στη Μέδουσα ( Ξενοκράτους 7 ) κατορθώνει, οπωσδήποτε, να δημιουργήσει μιαν ιδιόμορφη και χαρακτηριστική ατμόσφαιρα στο χώρο όπου ορίζεται από αυτά. Δυναμικές παρουσίες οι συνθέσεις του με μεικτή τεχνική.
Μερικές είναι εννοημένες σαν κατασκευές με κολάζ λογής λογής αντικείμενα καθρέφτες χερούλια, πινέλα, τζάμια- εκφράζουν καθώς εντάσσονται άλλοτε πιο άμεσα και άλλοτε λιγότερο στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, την assemblage art, τις δημιουργίες ενός Ράουσεμπεργκ, τον προβληματισμό του καλλιτέχνη σε σχέση με το περιβάλλον που βιώνει καθημερινά. Εκεί όμως, που η προσφορά δημιουργού προβάλλει ιδιαίτερα ουσιαστική είναι τα σχέδια με μελάνι και με μολύβι σχέδια που αποτελούν ψυχολογικές μελέτες καθώς σφυγμομετρούν σε βάθος την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία ακόμη και μέσα από τις πιο απειροελάχιστες αντιδράσεις της όπως π.χ. ένα απλό νεύμα. Στην ολόσωμη ανδρική μορφή, στα γυναικεία και στα ανδρικά κεφάλια, καθώς και στη σειρά με την πιπεριά, ο Σακελλίων βιώνει ουσιαστικά το σχέδιό του σαν την άμεση και όχι την επίπλαστη προέκταση του εαυτού του. Το γνώρισμα αυτό αποτελεί την αναμφισβήτητη μαρτυρία της γνησιότητας της προσφοράς του.»
KΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
27 ΜΑΙΟΥ 1981
ΓΡΑΦΕΙ Η ΒΕΑΤΡΙΚΗ ΣΠΗΛΙΑΔΗ
« Θεατρικότητα όμως υπάρχει και στη ζωγραφική του Δημήτρη Σακελίων εκτεθειμένη στην αίθουσα Μέδουσα. Με τη δουλειά του αυτή ο Σακελλίων δεν προσπαθεί να εξουδετερώσει τη ζωγραφική ή δεν την εγκαταλείπει για να βγει στο χώρο σε μια τρισδιάστατη παρουσία. Πρόκειται για μια ζωγραφική αναπτυγμένη σε μεγάλες διαστάσεις όπου στη διαδικασία για την απεικόνιση του αντικειμένου συχνά χρησιμοποιεί αυτούσιο το αντικείμενο.
Αν και η τοποθέτηση αυτούσιων αντικειμένων και η αναζήτηση μιας τρίτης διάστασης ανακαλεί την πρακτική της « Ποπ- άρ» αναπαράγουν μια πραγματικότητα όπως μας έχει δοθεί από τα καταναλωτικά στερεότυπα και κυρίως τη διαφήμιση, ο Σακελλίων επιχειρεί μια αντίστοιχη σχέση. Αναζητά την εσωτερική αλήθεια του αντικειμένου στο βαθμό που αυτό τον επηρεάζει. Η έκφρασή του έτσι έχει την εξπρεσιονιστική δύναμη και προσωπική ζεστασιά. Με θεατρική αίσθηση ο Σακελλίων εντείνει την εικόνα του, υπογραμμίζοντας ορισμένα σημεία σαν να ανοίγει μια αυλαία στην ίδια του την υπόσταση.»
