Γιώργος Καζάζης- Ζωγραφική – 21/05/1989 – 03/06/1989

Γιώργος Καζάζης

Ζωγραφική

21 Μαΐου – 3 Ιουνίου 1989

Στις 21 Μαΐου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει Δτην Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης την τελευταία δουλειά του Γιώργου Καζάζη.

Μια εντελώς διαφορετική αντίληψη του τοπίου μας προσφέρεται από τον Γιώργο Καζάζη.Η παλαιότερη δουλειά του καλλιτέχνη βασιζόταν σε παλιές φωτογραφίες και αποτελούνταν από ποικίλες τοποθετήσεις δυναμικών αφηρημένων σχημάτων που επαναδημιουργούσαν ρυθμούς της αρχικής τους έμπνευσης. Η νέα δουλειά του Καζάζη, ενώ διατηρεί την αφηρημένη φόρμα, είναι περισσότερο αφηγηματική με τον τρόπο που προσδιορίζει αφ’ ενός το φυσικό τοπίο και αφ’ ετέρου τον εσωτερικό χώρο με μια πολύ έντονη χρωματική κλίμακα.

Ο Καζάζης δημιουργεί σε αρκετά έργα την ψευδαίσθηση τεράστιων εσωτερικών χώρων μέσα από εναλλασσόμενες κάθετες και οριζόντιες γραμμές. Δωμάτια πανύψηλα και άπειροι διάδρομοι δονούνται από κατακόκκινους τοίχους και μαβιά πατώματα. Οι παχιές επιφάνειες πάλλονται από τον ρυθμό της γρήγορης κίνησης της σπάτουλας.
Ένα πεδίο λαμπρού χρώματος γεμίζει τα πανέμορφα θαλασσινά τοπία. Πορτοκαλοκόκκινα σχήματα που θυμίζουν νησιά επιπλέουν σε μια ταραγμένη σκούρα μπλε θάλασσα. Έντονο γαλάζιο κυνηγά μεγάλα κάτασπρα και λαμπυρίζοντα κύματα που σκάνε στην παραλία. ‘Ωχρες καίνε την πλούσια υφή της επιφάνειας της παραλίας. Ο καλλιτέχνης προσθέτει υφασμάτινο κολλάζ και impasto για να κατασκευάσει άγριες, ανόμοιες επιφάνειες, εμπλουτίζοντας την υφή και την ομορφιά των πινάκων.
Ο Καζάζης σπούδασε στην ΑΣΚΤ με καθηγητές τον Γιώργο Μαυροϊδη και τον Νίκο Κεσσανλή. Η παρούσα έκθεση είναι η δεύτερη ατομική του.

1/2

2/2

ΤΑ ΝΕΑ
29 Μαΐου 1989

Χάρης Καμπουρίδης

Πολυχρωμία

Το χρώμα είναι η βάση της οπτικής πραγματικότητας. Η δυναμή του, η ποικιλία του, η ιεραρχία του σε σχέση με το σχέδιο, πάντα αποτελούν ένα αξιόπιστο δείκτη των ιδεολογικών απαιτήσεων. Ένας ακόμη σημαντικότερος ρόλος όσον αφορά το χρώμα είναι να δείχνει συνήθως ένα στρώμα σχεδίου και της γραμμής, μια δύναμη του συναισθήματος, να δείχνει μια εσκεμμένη πρόθεση. Γιατί ένα τέτοι κριτήριο σε μια τέτοια εποχή; Διότι είναι μια εποχή ιδεολογικής ρευστότητας στην οποία εικονικά συνθήματα μπορούν να κατατεθούν.

Ο Γεώργιος Καζαζής “Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης”, είναι ‘χρωματικά’ ευνοημένος εδώ και πολύ καιρό στις μεγάλες επιφάνειες. Χωρίς καμία αμφιβολία, έχει αποκτήσει ένα κατάλληλο, ονειρικό χρώμα, το οποίο είναι πιο αξιόπιστο και πιο προσωπικό ανάμεσα στους νέους ζωγράφους οι οποίοι αφιερώθηκαν σε αυτό, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών. Ωστόσο, σε αυτή την προβολή, ορισμένες ψυχικές καταπονήσεις ( γραμμικές τομές, κτλ.) προσανατολίζουν ένα κομμάτι της δουλειά του προς τις πιο χαρακτηριστικές λύσεις (A. Kicjer). Για ποιο λόγο δεν επιμένουμε σε έργα όπως “Πετώντας με τη μηχανή του χρόνου”;